Karate Tradycyjne jest to starojapońska sztuka walki bez broni (to-de) opierająca swoją filozofię na budo (sztuce wojennej). Sama nazwa ‘’karate’’ oznacza ‘’puste ręce’’ a ‘’do’’ – drogę wojownika, niekiedy w znaczeniu: niekończące dążenie do doskonałości i rozwoju psychofizycznego. Dlatego często też możemy zobaczyć zapis Karate-do. Idąc w myśl filozofii samoobrony, w karate tradycyjnym nie ma podziałów na kategorie wagowe.
Karate zostało stworzone przez mieszkańców Okinawy, którą uważa się za kolebkę karate, jako system samoobrony. W późniejszym czasie z uwagi na sytuację polityczną Japonii, karate było zakazane i uznane za niebezpieczne. Szanowani Mistrzowie karate dawali lekcje tylko swoim zaufanym uczniom. Z czasem doceniono korzyści płynące z karate stało się ono nieodłączną filozofią życiową, również w kwestii wychowania społeczeństwa (tradycją jest, że ojciec zaprowadza swoje dziecko na treningi w wieku 5 lat, 5 miesięcy i 5 dni.)
Sztuka walki przez lata ewoluowała i rozprzestrzeniła się na cały świat . Pod koniec lat pięćdziesiątych przywędrowała do Polski za sprawą filmó o japońskich sztukach walki. Polacy zainspirowani japońską kulturą zaczęli szukać nauczycieli karate z Japonii. Za ‘’ojca’’ współczesnego karate uznaję się Sensei Gichina Funakoshiego (1868-1957), który rozpopularyzował karate na całym świecie. Dlatego często jego portret wisi w Dojo. Sensei Funakoshi jest twórcą zasad Dojo Kun. Zawsze uważał, że ’’karate jest tylko jedno’’. Jego uczniem był Sensei Hidetaka Nishyiama (1928-2008), który usystematyzował przepisy sędziowskie i wprowadził regulacje turniejowe. Sensei Nishyiama był Prezydentem Światowej Karate Tradycyjnego.
Dzięki Sensei Nishyiamie, adepci karate, oprócz sztuki samodoskonalenia, mogą do dziś sprawdzać swoje umiejętności w zawodach. Oparte jest to na zasadzie ‘’shi-ai’’ czyli „wzajemne sprawdzanie”, co oznacza, że dwie osoby współzawodniczą ze sobą w celu wzajemnego rozwoju swoich umiejętności, a nie tylko, aby przekonać się, kto zwycięży. Wzajemny szacunek, wyrażany poprzez ukłon (oss) jest podstawową zasadą współzawodnictwa w karate tradycyjnym.
W karate tradycyjnym wyróżnia się konkurencje zawodnicze:
• Kumite (wolny sparing) indywidualne i drużynowe mężczyzn i kobiet,
• Ko-go kumite (naprzemienne 3 ataki – alternatywne kumite) indywidualne mężczyzn i kobiet,
• Kata (formy) indywidualne i drużynowe, kobiet i mężczyzn,
• En-bu (walka reżyserowana 1 minutowa)) mężczyzna/kobieta i mężczyzna/mężczyzn,a
• Fuku-go (dwubój złożony z kumite i formy) mężczyzn i kobiet.
Sensei Nishyiama był częstym gościem w Polsce, a PZKT organizowało coroczne wyprawy do Los Angeles, gdzie na codzień nauczał Sensei Nishyiama. Sensei kochał przyjeżdżać do Polski, którą nazywał swoim drugim domem, Zwłaszcza do Dojo Stara Wieś – najnowocześniejszego i nalepszego obecnie centrum sztuk i sportów walki stworzeonego przy współpracy PZKT, Ministerstwa Sportu i Ambasady Japonii, gdzie obecnie odbywają się zgrupowanie Kadr Narodoweych dzieci, juniorów i seniorów, szkolenia i seminaria a także obozy klubowe i rodzinne klubów z całej Polski.
Obecnie karate w Polsce jest drugim najczęściej uczęszczanym sportem (trenuje ponad. 100 tys. osób w kilkuset klubach w całej Polsce – tylko w PZKT) zaraz po piłce nożnej i choć nie tak medialnym, to z pewnością niesie za soba wiele cennych wartości, które – w ocenie wielu rodziców i trenerów, pozwalają wspaniale kształtować przyszłe pokolenia zdrowych, sprawnych, zdolnych i dumnych z bycia Polakiem karateków.
